Rafael nalał sobie jedynie wody i obserwował jak chłopak czuje się jak u siebie. Albo było mu tu dobrze, albo był niezmiernie chamski.
Miał nadzieje, ze to pierwsze.
Napił się wody i dalej na niego patszył z lekkim uśmiechem.
Gdy ten nachylił się nad lodówką nie mógł się powstrzymać od popatrzenia na jego pośladki.

- Nie nie byłem, ale odzwyczaiłem się w większej mierze od jedzenia. Żyłem pod czas wojen a w tamtych czasach raczej było krucho z jedzeniem.
Wzruszył ramionami. Niestety taka była prawda. W tamtych czasach ludzie bardziej potrzebowali żywności od nich.... A ludzie to przecież pożywienie wampirów. A wychudzeni i wycieńczeni w cale dobrzy nie byli.

- Z tego co wiem to nie. Mam w rodzinie samych białych.
Stwierdził gdy ten się jej przyglądał.
Ścisnął lekko jego dłoń. Miał ją dużą, ale raczej zwyczajną jak na takiego faceta jak on.
Pogładził lekko kciukiem dłoń chłopaka i uśmiechnął się.

- Wybacz, ale musisz tu siedzieć. Wiem, że może ci to nie odpowiadać, ale nie chce ryzykować, że zwiejesz. Albo stanie się to przed czym chroni cię twój brat.
Spuścił wzrok. Wiedział, że mu utrudnia. Wiedział, że chłopak będzie zły.
Pogłaskał go po włosach.
- Nie chce ograniczać ci wolności... Ale chyba powinieneś to zrozumieć.

- Wiem, ze to dla ciebie trudne. Ale Nathaniel, nie zachowuj się jak dziecko, którym przecież nie jesteś. Evan na prawdę zadał sobie wiele trudu by cię tu sprowadzić i to tylko po to by cię chronić. Może się nabawić przez to sporych kłopotów, ale on cię kocha i nie chce by ci się krzywda stała.
Podszedł do niego i wziął jego buźkę w dłonie.
- Proszę zaufaj mu chociaż na jakiś czas.
Spojrzał mu w oczy. U niego też przejawiała się troska o niego.

- Przepraszam... Ja na prawdę rozumiem, że czujesz się skołowany, że chcesz wiedzieć co sie dzieje. Ale bez zgody twojego młodszego brata nie mogę ci nic powiedzieć. On jest teraz bezpieczny, jakby tak nie było wiedział bym o tym. Ale jeśli chcesz mogę go tu sprowadzić.
Pogładził jego policzki.
- Wytrzymaj tylko parę dni... W tedy się wszystkiego dowiesz.
Czyli jak Evan skończy badać całą sytuacje i upewni się, że ten gnuj nie dowie się gdzie znajduje się Nat.

- Wiem ale... Musiał byś porozmawiać o tym z bratem. On zna dokładnie wszystkie szczegóły.
Westchnął cicho. Na prawdę nie chciał się tak wykręcać. Ale inaczej nie mógł, przecież mu nie powie.
- Wytrzymasz jakoś do jutra? Jak przyjdzie ci wszystko powie, albo chociaż po części byś się tak nie denerwował.
Gdy jego ręka została złapana ścisnął ją lekko.