Wprowadził go do jadalni. Tak jak się spodziewał, wszystko było już przygotowane zgodnie z życzeniem. Do posiłku podali białe wino.
Okna były odsłonięte dzięki czemu wpadał przez nie blask księżyca.
Mężczyzna zaprosił chłopaka do stołu gestem dłoni. Domyślał się, że jakby odsunął mu krzesło to ten by sie tylko zdenerwował, dlatego sobie odpuścił.
Poczekał, aż chłopak usiądzie i dopiero w tedy sam zasiadł przy stolę.
- Zatem smacznego.
Powiedział, ale zamiast jeść patrzył się jedynie na wampira.

- Już, już. Tylko zastanawiałem się, czy ci to nie przeszkadza iż jednak nie są to anielskie skrzydła w formalnie.
Zaśmiał sie cicho i powoli sam się zabrał za jedzenie. Z każdą chwilą, przekonywał się, że pomimo swojego charakteru Nathaniel jest naprawdę uroczy.
Co jakiś czas na niego spoglądał.

- Dobrze.
Uśmiechnął się. Nie musiał dzwonić jeden z jego ludzi już wiedział co ma zostać przyrządzone.
Sam Rafael był przyzwyczajony do tego rodzaju luksusów, więc nie robiło to na nim większego wrażenia. Zresztą pieniądze w cale nie były dla niego ważne. Warto je mnieć fakt, ale nie warto nimi żyć.

- Czterysta pięćdziesiąt.
W tym momencie to Nat miał szczęście, ze nie czytał mu w myślach, bo by go znów sobie przez kolano przełożył, albo opierniczył, ze w cale stary nie jest. Spotkał w swoim życiu znacznie starszych od siebie i jakoś ich nigdy staruchami nie nazywał. Zwłaszcza, jak się później dowiedział jego "ojciec" był czystej krwi.

- Odezwała się najmłodsza istota na ziemi.
Pochylił się nad nim, ale w tedy wszedł służący. Rafael westchnął i usiadł normalnie.
Mężczyzna się lekko skłonił i zostawił deser czekoladowy, udekorowany kawałkami białej czekolady wyglądającej jak anielskie skrzydła.
Rafael podziękował mu skinieniem głowy.
Chwile później służącego już nie było.

- Nie przesadzaj tylko o jakieś dwieście kilka lat.
Widząc jego reakcję, a co najważniejsze słysząc uśmiechnął się lekko i wstał od stołu. Przysunął mu bliżej deser by nie musiał biedak sięgać. I sam zasiadł z powrotem przy stole.
Nie spodziewał się, że to wampirządko będzie takim łasuchem.

No to sporo miał do oglądania, bo Rafael zwiedził całkiem ładny kawałek świata. Gdy zobaczył, że porcja chłopaka znikneła w zastraszającym tempie podsunął mu jedynie to co zostało przygotowane dla niego.
Niech je skoro ma ochotę, oni w końcu jeść tak na prawdę nie muszą, dlatego tylko go obserwował.