- Jedź, mną się nie przejmuj.
Uśmiechnął się do niego jedynie. Widział, ze chłopak chce ale mu głupio. Chodź o ile się nie mylił długo go prosić o zjedzenie nie będzie musiał.
A ten film niezmiernie długo musi być jeśli ma zamiar przejrzeć, całe czterysta pięćdziesiąt lat jego życia... Jeszcze sobie darmowe porno robi, bo w jego wspomnieniach są również jego byli kochankowie i to jaki był dla nich czuły. Ale nie naprowadzał Nathaniela właśnie na te wspomnienia, jak będzie chciał to sobie popatrzy na nie.

No i miał rację. Jek będzie chciał to mu więcej przygotują, tylko jego obecność w głowie Rafaela zaczynała już denerwować.
- Koniec na dziś seansu.
Mruknął zamykając swój umysł, to było dziwne uczucie jak ktoś ci grzebie w głowie, a jak jest za długo to głowa zaczyna boleć.

- A o czym chcesz posłuchać?
Znał opowieści, nie tylko swoje ale nie miał zamiaru główkować nad tym co takiego ma mu opowiedzieć.
- Chociaż... Jak ci opowiem dostane buziaka?
Zapytał i puścił mu oczko. To miał być żart ale nie wiedział jak an niego chłopak zareaguje.

- Dobrze. Zapewne słyszałeś o  Elżbiecie Batory? Należał do klanu Gutkeled. Niektórzy nazywają ją wampirem, a inni zwykłą kobietą. Ale ja doskonale wiem, że to była po prostu zwykła kobieta z makabryczną chęcią pozostania wiecznie młodą. Właśnie dlatego kąpała się we krwi, nie było w tym ani krzty wampiryzmu poza niektórymi z nas, któży wtedy byli na zamku. Kobieta sprowadzała swoje "ofiary" do lochów i zamykała w żelaznej dziewicy. Stamtąd krew przepływała do specjalnego zbiornika.  To na prawdę było zabawne, gdy jej służbę skazano na śmierć, za czarnoksięstwo i wampiryzm a prawdziwe wampiry zostawiono w spokoju.
Pokręcił lekko głową.
- Jej niewyjaśniona śmierć w celi też jest bardzo łatwa do wyjaśnienia, zabił ją jeden z nas na jej własne życzenie. Podczas tych zdarzeń byłem jeszcze młodym wampirem, ale dokładnie znam jej historię, gdyż to mój ojciec spełnił jej życzenie i ją zabił pierwszy raz pokazując jej, że wampiry na prawdę istnieją.
Zamknął na chwilę oczy otrząsając się ze wspomnień.

Uśmiechnął się lekko widząc, że zasłużył na całusa. Zauważył podczas niego, że usta chłopaka są bardzo miękkie i miłe.
- Biorę to za to iż opowieść się spodobała.
W ciąż się lekko uśmiechał. Chłopak na prawdę był uroczy, zwłaszcza gdy tak przechylał główkę.

Tak mały słodki wampirek, który pewnie wydrapał by mu oczy jakby usłyszał jak go nazywa.
Spokojnie odczekał, aż ten zje deser i spojrzał na niego spokojnie.
- Smakowało?
Zapytał po krótkiej chwili ciszy. Chodź po tempie w jakim znikł deser mógł się domyślać odpowiedzi.

Nie musiał niczego pilnować, gdyż Rafael nie zamierzał grzebać mu w głowie, a tym bardziej narzucać mu swojej woli. Lubił dominować, ale to nie zmieniało faktu, że zawsze liczył się ze zdaniem drugiej osoby. A wymuszanie czegoś siłą nie było w jego stylu.
- Jak mały?
Zapytał z czystej ciekawości. Po mimo, że znał się z bratem Nathaniela bardzo krótko. Bo co to jest zaledwie miesiąc, ale polubił go i wzbudzał w nim uczucie troski jak o biednego małego szczeniaka. Pokręcił lekko głową, tak to zdecydowanie dobre, ale płaczliwe dziecko. Za to Nathaniel jest tak uroczo buntowniczy i to mu się chyba w nim najbardziej spodobało.

Dobrze, chociaż bardzo chciał to nie potrafił się powstrzymać przed wybuchem śmiechu. Śmiał się przez dłużą chwilę.
- Wybacz ale... Że niby co on kupił?
Pokręcił głową z rozbawieniem. No tego to się nie spodziewał. Beksa chce przestać być beksą. No nie pojęte, ale cóż każdy ma prawo się zmienić jeśli chce, a jeśli chłopak poczuje się z tym lepiej to chyba dobrze.
- Chodź jeśli poczuje się lepiej po przeczytaniu tych książek to chyba dobrze. Czyż nie?
Zapytał po chwili ujawniając swoje rozmyślania. Już zdążył zauważyć, że dla Nata braciszek no największy słaby punkt. Ale sam tego wykorzystywać nie zamierzał.
Puścił mu oczko i lekko się uśmiechnął.