- A jeśli się wkurzę to mnie upijesz.
Mruknął. Jakby chciał płakać z jakiegoś powodu to chociaż będzie leżał najebany i szczęśliwy. A przez zachowanie brata tak się denerwował, że wymyślał najczerniejsze i najbardziej łzawe scenariusze.
Cholera, muszą tak panikować?! Jakby nie mogli powiedzieć od razu...

- Chcę. Jeśli to coś złego, przynajmniej będę wesoły.
Odpowiedział z niepewnym uśmiechem. Przez to wszystko sam zaczynał się martwić. No, ale trudno. Oparł się o ścianę. Zaczeka na brata, a ten mu wszystko wyjaśni. Ze wszystkimi szczegółami.
Albo kogoś zamorduje.

- Umh...
Spojrzał w ziemię, zaciskając dłonie w pięści. Czuł się bezradny. Podszedł do okna, odsuwając rolety i po prostu patrzył przez okno. Evan, mały dzieciaku, rusz się...
- I nie dasz mi się mazać.
Mruknął do Rafa. On się nie marze, on jest wesoły. I nie zamierza tego zmieniać, bo coś się stało. I nie zamierza się użalać, bo to żałosne.
Tylko ktoś musi go czasem otrząsnąć.

Wpadł do niech, ale od razu wyczuł iż coś jest nie tak.
- Co jest?
Zapytał cicho. Spojrzał na Rafa z pytaniem w oczach. Chyba się nie wygadał?
Miał taką nadzieje.

Evan spojrzał na Rafaela a ten jedynie złożył ręce w geście przeprosin. Chłopak westchnął, skąd on wiedział iż to w cale nie pójdzie tak łatwo.
- Dobrze, ale.... Usiądź koło Rafaela, a nie na oknie.
Spuścił główkę. Wyjaśni mu skoro nie ma wyboru. Skoro bez tego jego brat mógł by po prostu uciec.
Znał go nie od dziś.

I w milczeniu siedzieć będzie. Rafael objął Nathaniela ramieniem, a chłopak podszedł do nich. Oparł dłonie na kolanach brata i spojrzał mu głęboko w oczy.
Jemu nie odważył by się tego powiedzieć.
W jednej chwili do głowy Nata zaczęły napływać wspomnienia ze spotkania Evana z Christopher'em...
Każde słowo, każda myśl jaka przechodziła przez głowę Evana gdy blokował dostępu Chrisowi, jak również myśli tego drugiego. Cóż Nath przez przypadek dowiedział się również o tym, że Ev wiedział o tym jak ich "ojciec" Traktował jego brata.
Chodź największy nacisk nakierował na ostatnie słowa jakie Ev usłyszał od niego " Sam przyleci jak tresowany psiak i dobrze o tym wiesz.". Te słowa najbardziej go wkużyły z całej ich rozmowy, o czym Nat teraz doskonale wie.

- Tak.
Spuścił na chwile wzrok. Musiał się uspokoić by się nie rozbeczeć.
- I dla tego zrobiłem to co zrobiłem.... Proszę braciszku, zostań tu on zrobi wszystko by znów cię....
Nie chciało mu to przejść przez gardło przez duszą chwilę.
- Wytresować... Doskonale wiesz, że zna twoje słabe punkty jak nikt inny.
Spojrzał na niego, mimo wszystko miał łezki w oczach.
- I potrafi je wykorzystać... Zostań ty... Raf nie pozwoli cię skrzywdzić... On może się z nim mierzyć...
Oddychał coraz szybciej, nie chciał się rozpłakać a był tego bardzo bliski.

- Wiem, ale Raf też jest silny.
Wyżej wymieniony wziął obydwu braci i ich do siebie przytulił. Ale Nata trochę mocniej.
- Lubi cię... A nawet bardziej niż lub...
Evanowi zamknęli pyszczek dłonią, bo powie coś czego nie powinien.