Imię:
Iblis, ale na ziemi podaje się jako Isei.

Wiek:
750

Rasa:
Czerwony Demon

Narodowość:
Piekło, ale na ziemi podaje, że pochodzi z Japonii.

Zawód:
Płatny morderca

Zakwaterowanie:
Apartamentowce.

Powiązania z innymi postaciami:
Brak

Wygląd:

- Sylwetka (wzrost i waga): 187 cm, 92 kg.  Jest postawnym dobrze zbudowanym mężczyzną.
- Twarz: Pociągła, subtelna o drapieżnych rysach.
- Styl ubioru: Na co dzień nosi różne rzeczy, albo garnitury, albo lekko obcisłe najczęściej czarne koszulki i jakieś dżinsy. Do pracy chodzi ubrany w czarny długi płaszcz, czarne spodnie wsunięte w glany, oraz czarną koszulę.
- Cechy szczególne: Blizna pod prawym okiem.
- Kilka słów od siebie: Iblis ma nieco spiczaste uszy i rogi na głowie, nie widoczne dla innych gdy przebywa poza piekłem. Szare włosy z przodu opadają mu nieco na twarz, a z tyłu opadają mu spokojnie na plecy. Jego oczy są również szare.

Charakter:

- Co lubi: Broń białą i noc. Oraz gdy jego ofiary wiją się z bólu i błagają o litość.
- Czego nie toleruje: Nadmiaru dobroci, aż go mdli od tego.
- Fascynacje: Poza oczywiście bronią fascynuje go piękno cielesne.
- Słabości: Trudno by tu mówić o jakichś słabościach. Uważa, że ich nie posiada chodź to, że potrafi być czuły uważa za największą ujmę na swym honorze.
- Zainteresowania: Nie zmiennie broń biała, w domu ma jej multum.
- Kilka słów od siebie: Najchętniej chodził by ze swoim ukochanym dwuręcznym mieczem po mieście ale, nie chęć do bawienia się z policją jest jedynym co go przed tym powstrzymuje. Dziwnym może się zdawać iż pomimo swojej rasy tak łatwo nie jest go wyprowadzić z równowagi.
Gdy ktoś się do niego zbliży może się zdziwić, potrafi być czuły i opiekuńczy ale zazwyczaj mu się po prostu nie chce. Również nie chce by ta cecha się wydała, gdyż zapewne stał by się pośmiewiskiem całego piekła. A to pewnie skończyło by się wielką rzezią.

Historia:
Iblis od czasu swego powstania służył Lucyferowi. W jego imieniu stoczył wiele bitew i właśnie na jednej z nich dorobił się blizny na twarzy, w szale rozniósł przeciwnika na części pierwsze.
Po tamtym zdarzeniu trenował nad sobą by nie wpadać tak łatwo w gniew i dzięki temu móc zadawać więcej bólu czerpiąc z tego jak najwięcej się da.
W końcu jednak znudziło mu się ciągle siedzenie w piekle i wyruszył na ziemie, by tam znaleźć jakąś rozrywkę.

Ostatnio edytowany przez Iblis (2010-07-18 18:56:43)