- Mój kochany palant.
Pokręcił głową, opierając ją po chwili o jego głowę, napił się jego kawy.
- Będziesz tak dwa miesiące siedział i gapił się na pepiery, które znasz pewnie już na pamięć?
W końcu Nati mógł załatwiń jakąś kasę... choć ostatnio miał pecha do kradzieży. Zanim skończył, dwie ostatnie to był tamten demon i potem Raf.

- Daj mi kwadrans.
Uśmiechnął się lekko. Co prawda niby nie powinien ot tak... ale miał dość tego marudzenia. Załatwi chociaż parę dni w hotelu.
Ucałował usta Rafaela i wyszedł. Wiedzia nawet, gdzie iść. Sprawdzał go, zanim postanowił wejść do Rafaela. Szybko, cicho, złapał kilka drobiazgów, później kantor, wrócił i zaczął się pakować. Byle tylko Raf nie marudził o kradzieże...

- Co? Ty nie możesz to ja... no, można powiedzieć, zarabiam.
Odpowiedział z uśmiechem i siadł na swojej torbie.
- Co znowu?
Przechylił głowę. W końcu chciał wyjść. Zaśmiał się na jego myśli. Głupie ego.

- Głupol. Ile czasu mnie utrzymywałeś, co? Dwa miesiące przeżyjesz i wrócimy do wyłudzania od ciebie ile się da.
Odpowiedział z uśmiechem. Zapiął torbę. Załatwi sobie komputer i po prostu włamie się gdzieś na konta. Kilka, po trochę, żeby nikt się nie połapał.
I wszystko będzie pięknie.
- Tylko jakiś hotel trzeba znaleźć.

- To cię kochanie zawiodę. Mnie po prostu znudziły kradzierze to do kogoś kasiastego przylazłem... chyba będę musiał kogoś innego znaleźć.
Odpowiedział, oczywiście tylko się wygłupiał. Uśmiechnął się, zamachał nogami.
Co prawda nie miał pojęcia, jak poważnie to zabrzmiało.

- Phi... mój kochanek mnie uwolni.
Wystawił mu język, uśmiechając się wesoło. Zamahał nogami. Chciał już iść do hotelu.

- On się nie da. Jest duży i silny i się nie da i będziemy się kochać choćby i przy tym kaloryferze.
Odpowiedział z uśmiechem i zaczął pakować Rafaela.