Rafael siedział w fotelu i przeglądał dokumenty wzdychając co chwila.
Zamknął o czy i je otworzył by spojrzeć na drzwi i w jednej chwili dokumenty wypadły mu z dłoni gdy spojrzał na Nathaniela.
W pierwszej chwili zaparło mu dech i zrobiło mu się niesamowicie gorąco, ale zaraz po tym zaczął się zastanawiać skąd wziął kasę na te ciuchy.

- Tak kochanie ważne... Wiesz, że jesteśmy bez grosza.
Jakoś podniecenie go opuściło i szlak go chyba zaraz trafi. Nati niesamowicie mu się podobał, ale pozostawała kwestia ich funduszy, nie mogli przecież przenieść się na całkowite utrzymanie Jo i Chriss'a.
Sam zaczął szukać sobie roboty na ten czas bez pieniędzy.

Rafael gdy nie zdążył go złapać szlak go trafił. Na prawdę zrobił mu przyjemność tym, ale co mógł zrobić? Nie potrafił się teraz przestać martwić.
Gdy go zastał w salonie staną w drzwiach i spojrzał na niego.
- Kochanie skretyniałeś do reszty... Kto ci wychodzić pozwolił?
Mruknął niezadowolony z faktu, że ma teraz na sobie zwyczajne ciuchy.

- Mam ochotę złoić ci skórę.
Mruknął.
- Jeżeli masz zamiar zachowywać się jak obrażone dziecko, za każdym razem kiedy chociaż trochę się zdenerwuje to ja nie wiem jak my ze sobą wytrzymamy.
Po wypowiedzeniu tych słów wyszedł z salonu i skierował swoje kroki do kuchni.

- Z której reakcji wywnioskowałeś, że mi się nie podobało? Nie moja wina do diabła, że nie potrafię się teraz przestać martwić
Mruknął przygotowując sobie bardzo mocną kawę., Potrzebował tego, swoją drogą zastanowił się chwilę gdzie są ich ojcowie, ale zaraz po tym stwierdził iż ma to gdzieś.
Zalał gorący napój i wziął go w dłonie. Staną w oknie i spojrzał na psiarnie i bawiące się w niej psy.

- Bo się martwię tym co z nami teraz będzie
Westchnął i spojrzał na niego gdy tylko wszedł. Nie lubił siedzieć komuś na głowie, zwłaszcza jeśli tym kimś jest Jo i Chriss... Swoją drogą to ten dupek się tu wprowadził? Czy jak?
Pokręcił głową, o za dużo rzeczy na raz się martwi i przez to wychodzą takie głupie sytuacje jak ta.

Przytulił go mocno do siebie.
- Ale ja i tak się martwię... I w cale mi nie  pasuje, że musieliśmy z nimi zamieszkać... Ale mieliśmy wybór albo z nimi albo u Li w tym jego gniazdku, w którym ledwo się z Evem mieści.
Westchnął całując jego czoło. Nie byli tu długo a on już chciał wracać do domu... Zwłaszcza po tym koncercie w ciągu dnia... Najpierw kogoś mordują robiąc przy tym sporo hałasu a potem się pieprzą robiąc jeszcze więcej hałasu...