Czy zawsze muszą być jakieś problemy? Cholera gdy wrócił miał całą podłogę we krwi... A to dla czego? Bo chłopak chciał dobrze pracować, wlazł na krzesło by móc dostać się wyżej, no i oczywiście spadł. Huknął się w łeb o kant i spadł nieprzytomny na ziemie. Jeszcze dodatkowa przy upadku nadział się na ostrą figurkę. Bosko. Mała łajza a nie chłopak. Zawinął chłopca w koc i wyciągnął z jego rany figurkę by mogła się zasklepić. Stracił bardzo dużo krwi. Cholera będzie musiał go na początku karmić gdy się obudzi bo sam się nie ruszy nawet z miejsca.
Posadził go sobie na kolanach i westchnął. Trzeba było mu ściągnąć kogoś do pomocy. Ale to nie teraz... Dywan miał do wypieprzenia, cały był we krwi, podłogę też będzie trzeba zmyć. Ale to potem, gdy chłopiec wydobrzeje albo ktoś ze służby przyjdzie.

Olał gdy usłyszał pukanie. Teraz nie w głowie mu było otwieranie drzwi. Gdy jednak gość wszedł oknem spojrzał na niego, widząc Nathaniela uśmiechnął się blado.
- Kłamałem o tych próbach samobójczych, ale kiedy wróciłem...
Dokańczać nie musiał, chłopak sam doskonale wyczyta to sobie z jego myśli.
Odgarnął Evanowi włosy z twarzy, rana na głowie dość szybko się zagoiła bo nic w niej nie tkwiło, więc teraz były tam tylko zaschnięte ślady krwi. Gorzej było z jego bokiem, bardzo powoli się leczył. Za dużo stracił krwi i teraz rany nie chciały się goić tak jak trzeba.

Westchnął i pokręcił głową. Wstał powoli, chłopiec był nieprzytomny więc nawet go nie słyszał.
- Zabierzesz go do domu czy ma zostać tutaj?
Zapytał jedynie. Raf w swoich ruchach przejawiał bardzo dużo troski.

Pokręcił głową idiota.
- Jak tam chcesz, ale on nie zabrał tu żadnych rzeczy.
Wzruszył ramionami. Będzie musiał mu dać pewnie coś swojego. Za życia Rafael był lekarzem, więc dla niego troska o rannych była szczera i jak najbardziej normalna.
- Pójdę mu załatwić krew bo inaczej nie wstanie jak się obudzi.
Westchnął i zniknął na jakieś półgodziny. Jak wrócił miał krew do transfuzji. Niestety chłopak był za słaby by się wgryźć w czyjeś ciało.

Tego akurat nie robił. Troszczył się o innych, ale to nie zmieniało faktu, że uwielbiał krew.
Tym czasie chłopiec otworzył oczy i spojrzał na braciszka zamglonym wzrokiem. Widać wciąż był nieprzytomny, ale dłużą chwilę szeptał imię brata a później znów zemdlał.
Rafael usiadł z powrotem na kanapie i po prostu czekał.

Rafael lekko zaczął gładzić włosy Nata. Zaś Evan obudził się dopiero następnej nocy. Obolały, niemogący się podnieść, ale blisko brata, co wykorzystał od razu bo mimo trudu wtulił się w jego brzuch. Rana się w końcu zasklepiła ale to nie zmieniło faktu, że był słaby. Raf widząc jego przebudzenie jedynie sięgnął po krew, sam również się tu przespał razem z nimi.

Gdy chłopak się napoił wtulił się w brata i na powrót zasnął. Regenerował siły.
- Będzie dobrze, tylko odpocznie. I Masz.
Podał mu krew do transfuzji co jedno znacznie znaczyło, że ma zabrać brata do domu. Jeśli się kretyn nie zorientował po tym jak się do niego tuli, ze chce z nim być to chyba nic go nie przekona.
- Za jakieś dwie trzy godziny znów się obudzi, wtedy mu ją podaj.