- Tak.
Odpowiedział spokojnie. Myślał o tym od bardzo dawna, miał wszystko ułożone. Nie było mowy, żeby z tego zrezygnował. Bez szans. Pogładził lekko buzię Evana. I nie sądził do tej pory, że Ev miałby coś przeciwko. Oczywiście zamierzał go uprzedzić, ale wątpił, by to coś zmieniło.
- Coś nie tak?

Z tym, że Li nie chciał niemowlaka, a dziecko w wieku szkolnym, może gdzieś w podstawówki. Łatwi byłoby ustalić czas pracy z tym, jak wraca do domu, przy czym wciąć więcej nocnych zmian. Zawsze da jakoś radę.
- Nie. Jedno nie wyklucza drugiego.
Mruknął po chwili. Zawsze marzył o dziecku, a z chłopakiem miał go nie będzie. Ale nie ma mowy, żeby w ogóle zrezygnował.

- Nie zrobisz, panujesz nad tym.
Odpowiedział spokojnie. Przecież jemu krzywdy nigdy nie zrobił, a miał ku temu wiele okazji. Teraz też ma. Liamowi za bardzo zależało, żeby odpuścić. Miał już od jakiegoś czasu wizyty w domu dziecka za miastem, z jednym bardzo fajnie się dogadywał. Nie mówił nic o adopcji, ale bardzo jej chciał.

- Nie ma mowy.
Odpowiedział krótko, kręcąc lekko głową. On miałby być wampirem? Nic z tego. Lubi swoje życie, nie zamierza o nim zapominać, nie zamierza porzucać tego wszystkiego. Nigdy.
- Nie zmienisz mnie.

- Nie. Nie zgadzam się, nie ma mowy. Nie chcę porzucić swojego życia i już tym bardziej nie chcę stać się wampirem. Nie zgadzam się na to .
Odpowiedział pewnym tonem, patrząc na niego. Mowy nie ma.
- Tak ci nie pasuje, że się zestarzeję? - zgadywał po chwili. Do cholery, mógł wśród swoich szukać.

I wciąż nie przeszkadzało. Chodziło mu raczej o to, że to Evan powinien szukać sobie wampira, skoro nie odpowiada mu bycie z człowiekiem. A jednak po prostu wstał i się ubrał.
- Jak chcesz.
Odpowiedział chłodno. Zabolało. Ale nie będzie mu się narzucał. To byłoby bez sensu. On nie dałby się zmienić, a Evan nie chciał być z człowiekiem. Zacisnął pięści i po prostu wyszedł.