Zaciągnął chłopaka tutaj i rzucił go na łóżko, sam podszedł do ściany z bronią białą. Miał na prawdę imponującą kolekcję i teraz nie mógł się zdecydować czym sprawić wampirowi, który go okradł ból. Zrzucił z siebie czarny skórzany płaszcz i odłożył go na krześle.
Zdawał się nie zwracać uwagi na chłopaka ale tak na prawdę bacznie nasłuchiwał choćby najmniejszego ruchu z jego strony.
Przejechał palcem po ostrzu katany i zmrużył oczy, może mu odrąbać nóżkę?

Gdy tylko chłopak zaczął podchodzić do drzwi wziął sztylet i rzucił nim w chłopaka. Wbił się dokładnie tam gdzie jeszcze chwilę temu znajdywała się jego głowa.
- A ty dokąd?
Zapytał niby to łagodnym głosem.
- Dopiero co przyszedłeś.
Zmrużył niebezpiecznie powieki i podszedł do niego przyszpilając go do ściany. Pochylił się nad nim i wyszeptał mu do ucha.
- Jeszcze jeden taki numer a będziesz czekał na dachu na świt.

- Mowy nie ma.
Demon w cale nie zamierzał go zabić, miał zamiar tylko sprawić mu ból. Ciekawym było to, że teraz gdy miał chłopaka tak blisko zorientował się, że ten mieszka bardzo blisko niego i ma słodkiego braciszka... Może tak dobrać się do obu? Tak by dać im nauczkę? Będzie więcej skomlenia o litość, wrzasków bólu....

- Pozwoliłem czytać sobie w myślach?
Zapytał, odnośnie zostawienia jego brata nie odpowiedział nic. Widocznie chłopak był jego słabym punktem. No to będzie jeszcze większa zabawa.
Odsunął się od niego i tak na "dzień dobry" walnął go całkiem silnie w szczękę. Zastanowił się chwile czy dobrze pamięta, które mieszkanie należało do niego.
Tak pamiętał doskonale. Uśmiechnął się wrednie.

Zmrużył oczy. Mówi mu co ma robić i jeszcze nie krzyczy?
Dłonią chwycił za sztylet, który wbił wcześniej w ścianę. Chwile później ta dłoń wylądowała na udzie chłopaka wbijając mu sztylet z niezłym impetem.
Tylko jedna osoba ma prawo mówić mu co ma robić i na pewno nią nie jest Nathaniel.
Swoim zachowaniem przesądził już nawet los brata.

- Nawet nie próbuj go ostrzegać przede mną.
Warknął. Wampiry i te ich sztuczki takie przewidywalne. Wziął głowę chłopaka i walną nią o ścianę. Nie ma mowy by pozwolił mu, by skrócił mu zabawę.
- Jeśli on zwieje potraktuje go gorzej niż ciebie jak go znajdę.
Wysyczał cicho. Chodź te jego desperackie próby uratowania przed nim brata były nawet zabawne. Bardziej martwił się o niego niż o siebie. Słodko.

- Wiem... Ale ty zrobiłeś, a ja mam w zwyczaju mścić się jeszcze na rodzinie... Zresztą z tego co widziałem on będzie bardziej skory do krzyków od ciebie.
Uśmiechnął się wrednie. Czuł jak w mieszkaniu niedaleko chłopak się denerwuje. Oj tak pozwoli mu się zorientować, gdzie jego braciszek cierpi i sam tu przyjdzie.
Zaśmiał się na swój pomysł. Będzie bosko.
Walnął jego głową jeszcze raz o ścianę. Będzie musiał później tynkować pokój...