Cofał się tak, aż oparł się o drzwi. Wyszedł do ogrodu, zamykając drugiemu wampirowi drzwi przed nosem. Cholera, tu się na prawdę da zgubić. Ruszył wampirzym tempem w stronę zarośli. Nie zamierzał dać się złapać.
Tylko, cholera, gdzie tu jest wyjście?

Niestety, wśród tych wszystkich zapachów trudno było wyróżnić jego. Szczególnie, że używa bardzo delikatnych perfum. Schował się w krzakach, a kiedy tylko chłopak się odwrócił, wbiegł z powrotem do domu, zamykając za sobą drzwi na klucz. Uciekł oknem w gabinecie, którym dostał się do środka.
A jednak mu się udało.
[zt]

Za domem odetchnął głęboko. Nie pozwolił łzom popłynąć. Cholerny kretyn. Nie mógł powiedzieć o tym wszystkim wcześniej? Zanim się w nim zakochał?! Pokręcił głową, zaciskając pięści.
Nie zaszedł jednak daleko. Ledwo wyszedł z rezydencji na ulicę, kiedy coś o niego uderzyło. Nie dostrzegł nadjeżdżającego samochodu, który jechał z taką prędkością, że nie było szans, by zdążył wyhamować. Li odrzuciło, upadł i już dalej była tylko ciemność. Wokół nie było ludzi, facet, który go potrącił zwiał. A on jedynie leżał, spod jego głowy powoli dało się zobaczyć krew.

Nat podniósł się niechętnie, kiedy usłyszał głos braciszka. Kiedy jednak połapał się, że coś jest nie tak, natychmiast zorientował się, gdzie ten się znajduje, złapał Rafaela za rękę i wybiegł do niego.
Mruknął jedynie niezadowolony, widząc chłopca owiniętego jedynie prześcieradłem, zaraz jednak dostrzegł umierającego faceta na jezdni. Przyklęknął, badając puls. Nie było szans, żeby karetka zdążyła. Spojrzał na Rafaela, później Evana.