W rezydencji poszedł do biblioteki. Był zdenerwowany. Nie jest jakimś bachorem, którego trzeba wychowywać. Jak Rafowi się coś nie podobało, mógł powiedzieć, a nie urządzać mu debilne sceny. O. I brakowało mu ciągłego tulania.
Mruknął pod nosem, wziął jakąś książkę, siadł pod szafką i nie myśląc już o niczym innym, tylko o tym, co jest w książce zaczął czytać.

A jednak Nath poczuł się, jak głupi dzieciak. W końcu można było pogadać, zamiast wychodzić z akcjami w stylu super niani. Tylko karnego jeżyka brakuje. Oparł się o jedną z grubszych książek, bo coś wbijało mu się w plecy.
Zamknął książkę. Okazała się jakimś durnym romansidłem, odłożył ją na miejsce i zajął się poszukiwaniem czegoś bardziej sensownego. Rafaela wciąż nie zauważył.

I znowu poczuł się jak dzieciak.
- Przecież ci ich nie zniszczę, jak poczytam.
Mruknął, ale grzecznie odłożył na miejsce. Spojrzał na Rafaela. Chodzenie po seksie go nie bolało. Raczej brakowało mu tego noszenia, bo mógł się wtedy dłużej poprzytulać.

Wziął więc z powrotem książkę i bez słowa oparł się o stolik. Podciągnął nogi, oparł o nie książkę i wrócił do przerwanej czynności.
Książka musiała być bardzo stara, była nawet 'dziwnie' napisana, kartki z biegiem czasu zrobiły się lekko pożółkłe.
A jednak jakoś go wciągnęła. Przestał zwracać uwagę na Rafaela, ponownie na niego spojrzał dopiero jak skończył. Książka nie była zbyt długa, ale on też molem książkowym nie był i za szybko nie czytał.
- A ty ciągle tak sterczysz?

Nati odłożył książkę i patrzył chwilę na Rafaela. Zastanawiał się, czy w tej durnej 'manii odmawiania' nie zabroni mu się przytulić. A jednak postanowił zaryzykować, podniósł się i podszedł do niego, wtulił się mocno w jego pierś. Zrobiło się tak przyjemnie, cieplutko gdzieś w środku.
- Głupek jesteś, wiesz?
Ucałował jego szyję.

Nati uśmiechnął się lekko na te słowa, jego oczka lekko zabłysły. Pocałował go znowu, zaraz jednak jego uśmiech stał się troszkę wredniejszy.
- I jesteś apstynentem, aż nie przestaniesz z tymi głupotami.
Dokończył, dał mu całusa w policzek i ruszył w stronę kuchni.

- Że niby nie.
Przyznał, uśmiechnął się lekko. Po drodze do pokoju, zawszedł do kuchni, wziął sobie ciacho czekoladowe rzecz jasna i poszedł do pokoju.
Tam opadł sobie na łóżko i zabrał się za jedzenie.
[zt]